Eindelijk mooi en warm weer, dus met ze allen naar het strand tussen Callantsoog en Grote Keten. Daar is het meestal redelijk rustig zodat papa en mama mijn broers niet kwijt raken.
Maar jemig wat een gesleep toch, bolderkar mee, deken, strandtentje, emmertjes, drinken, eten, zonnebrand, opblaas walvis, strandstoeltje, handdoeken, speelgoed voor mij. Papa krijgt er helemaal spierballen door, want ja hij moet de bolderwagen weer omhoog trekken de heuvel op, maar wel door het mulle zand.
Ik heb heerlijk liggen slapen in de schaduw van het strandtentje. Angelus en Zefanja hebben zich prima vermaakt aan het water.
En als ik niet sliep was ik lekker met mijn voeten aan het spelen, dus ja mama had helemaal geen speelgoed mee hoeven nemen.
woensdag 14 mei 2008
donderdag 1 mei 2008
oorbellen!
24 april was oma jarig en voor mij de bijzondere dag dat ik mijn eerste oorbellen kreeg. Nou ja eerste, oke de eerste die werden geschoten.
Mama was al twee keer eerder voor me geweest maar aldoor was de gene die de gaatjes schiet niet aanwezig.
Alleen was mama toch niet zo stoer, want opa moest mee. Opa was ook met mama mee toen zij gaatjes kreeg, mama was toen 1,5 jaar en wilde al zelf en o ja of die mevrouw ook dat 2 gaatje wilde schieten, want wat stond het mooie, he pap! Hahaha dit vertelde oma mij.
Dus zo doende was opa weer de klos.
Het afteken gaf bij mijn rechteroor al wat problemen want ja wat is nou leuker om je hoofdje mee te bewegen. Deze heeft dus 3 keer opnieuw getekend. Ze probeerde nog even goed te kijken of ze gelijk afgetekend waren maar ik vond die mevrouw zo leuk dat ik mee ging kijken en mijn allermooiste glimlach gaf.
Ze liet mama het nog even keuren en ja hoor, daar pakte ze dan dat rare ding dan.
Mama had al wel mooie oorbellen voor me uitgezocht. Goud met een roze steentje erin, dus echt meisjesachtig.
Alleen die mevrouw schoot eerst het rechtergaatje en tja dat was nou net de kant die ik niet stil wilde houden. Dus ja hoor dat was even huilen, toen de linker. Maar ik maakte me daar al niet zo druk meer. Opa ging met mij daarna aan de wandel en ja hoor ik had al meer oog voor al die glimmende sieraden dan dat ik moest huilen.
En waarom dit niet mijn allereerste oorbellen zijn?
Met kerst heb ik van omi al oorbellen gekregen van lieveheerbeestjes dus dat zijn eigenlijk mijn eerste oorbellen en ik hoop deze op mijn eerste verjaardag aan omi te kunnen laten zien, als ze in mijn oortjes zitten.
Vind je ze ook niet mooi staan?!
Mama was al twee keer eerder voor me geweest maar aldoor was de gene die de gaatjes schiet niet aanwezig.
Alleen was mama toch niet zo stoer, want opa moest mee. Opa was ook met mama mee toen zij gaatjes kreeg, mama was toen 1,5 jaar en wilde al zelf en o ja of die mevrouw ook dat 2 gaatje wilde schieten, want wat stond het mooie, he pap! Hahaha dit vertelde oma mij.
Dus zo doende was opa weer de klos.
Het afteken gaf bij mijn rechteroor al wat problemen want ja wat is nou leuker om je hoofdje mee te bewegen. Deze heeft dus 3 keer opnieuw getekend. Ze probeerde nog even goed te kijken of ze gelijk afgetekend waren maar ik vond die mevrouw zo leuk dat ik mee ging kijken en mijn allermooiste glimlach gaf.
Ze liet mama het nog even keuren en ja hoor, daar pakte ze dan dat rare ding dan.
Mama had al wel mooie oorbellen voor me uitgezocht. Goud met een roze steentje erin, dus echt meisjesachtig.
Alleen die mevrouw schoot eerst het rechtergaatje en tja dat was nou net de kant die ik niet stil wilde houden. Dus ja hoor dat was even huilen, toen de linker. Maar ik maakte me daar al niet zo druk meer. Opa ging met mij daarna aan de wandel en ja hoor ik had al meer oog voor al die glimmende sieraden dan dat ik moest huilen.
En waarom dit niet mijn allereerste oorbellen zijn?
Met kerst heb ik van omi al oorbellen gekregen van lieveheerbeestjes dus dat zijn eigenlijk mijn eerste oorbellen en ik hoop deze op mijn eerste verjaardag aan omi te kunnen laten zien, als ze in mijn oortjes zitten.
Vind je ze ook niet mooi staan?!
MRI-SCAN
14 april 2008 moest ik naar het ziekenhuis in Hoorn voor een MRI-scan vanwege mijn dimple.
Papa en mama moesten al vroeg met me in het ziekenhuis zijn.
Om 11.00 uur ging ik in de scan en om 10.00 uur moesten we er al zijn. Zodat ik nog medicijnen kon krijgen om rustig te worden of te wel gaan slapen en zodat mama mijn kon voeden.
Mama mocht mij naar boven dragen voor de scan, ik bleef dan ook lekker in mama d'r armen slapen en heb van deze wandeling niets mee gekregen.
Daar aangekomen mochten we meteen door en hoefden we niet te wachten, gelukkig maar want de wachtkamer op poli 14 zat vol.
Mama heeft me toen lekker ingebakerd en bleef in de wachtkamer zitten, papa en de verpleegkundige bleven bij mij. De verpleegkundige vanwege de medicijnen.
Ik werd wel alweer wakker maar bleef rustig liggen en heb me dan ook voorbeeldig gedragen tijdens de scan waardoor deze vrij snel klaar was.
Toen weer lekker bij mama en weer de wandeling terug naar de dagopname van kind en jeugd.
Daar moest ik eerst even goed wakker worden.
Maar helaas ontdekte de verpleegkundige de waterpokken bij me en daardoor kregen we een apart kamertje. Wel luxe hoor, haha.
Inmiddels heeft mama de uitslag van de scan al gehad en deze was gelukkig goed. Er was helemaal onderin bij het staartbeen wel een bubbel te zien aan de oppervlakte maar niet ernstig. Mama moet alleen mijn ontwikkeling goed in de gaten blijven houden, maar volgens mama zit dat wel goed.
Ik gebruik mijn beentjes goed en kan al een heel rondje draaien op het speelkleed.
Hier nog even een foto van mij in het ziekenhuisbedje
Papa en mama moesten al vroeg met me in het ziekenhuis zijn.
Om 11.00 uur ging ik in de scan en om 10.00 uur moesten we er al zijn. Zodat ik nog medicijnen kon krijgen om rustig te worden of te wel gaan slapen en zodat mama mijn kon voeden.
Mama mocht mij naar boven dragen voor de scan, ik bleef dan ook lekker in mama d'r armen slapen en heb van deze wandeling niets mee gekregen.
Daar aangekomen mochten we meteen door en hoefden we niet te wachten, gelukkig maar want de wachtkamer op poli 14 zat vol.
Mama heeft me toen lekker ingebakerd en bleef in de wachtkamer zitten, papa en de verpleegkundige bleven bij mij. De verpleegkundige vanwege de medicijnen.
Ik werd wel alweer wakker maar bleef rustig liggen en heb me dan ook voorbeeldig gedragen tijdens de scan waardoor deze vrij snel klaar was.
Toen weer lekker bij mama en weer de wandeling terug naar de dagopname van kind en jeugd.
Daar moest ik eerst even goed wakker worden.
Maar helaas ontdekte de verpleegkundige de waterpokken bij me en daardoor kregen we een apart kamertje. Wel luxe hoor, haha.
Inmiddels heeft mama de uitslag van de scan al gehad en deze was gelukkig goed. Er was helemaal onderin bij het staartbeen wel een bubbel te zien aan de oppervlakte maar niet ernstig. Mama moet alleen mijn ontwikkeling goed in de gaten blijven houden, maar volgens mama zit dat wel goed.
Ik gebruik mijn beentjes goed en kan al een heel rondje draaien op het speelkleed.
Hier nog even een foto van mij in het ziekenhuisbedje
Abonneren op:
Posts (Atom)