Estrélla is weer aan het opknappen. Ze eet en drinkt weer. En is met het snoepen de schade aan het inhalen. Ze heeft nog wel steeds plekjes en vlekjes over haar lichaam. Maar goed zolang ze niet meer zo ziek is vind ik het prima. Ze hoeft ook niet meer langs de huisarts. Tenzij het weer niet lekker gaat.
Nu nog alleen een afspraak maken bij de huisarts voor de vaccinatie van de nieuwe influenza.
Maar gelukkig is mijn ondernemende, IK zeggende peuter weer terug.
Deze mama is weer blij maar vooral opgelucht.
zondag 29 november 2009
vervolg
Vanochtend weer naar de huisarts geweest. Ze had nog niet zo veel gedronken en weinig geplast. Maar toch oogt ze iets fitter.
Dokter Vonk was het met me eens, maar we ontdekten tevens dat ze er weer nieuwe aften bij heeft gekregen. Daar zit dus nog geen verandering in. Sinds gisteravond geven we haar ook weer gewoon flesvoeding om haar toch wat voeding binnen te laten krijgen. Ze heeft wel een klein beetje yoghurt gegeten. Dat is al een heel stap.
Maar voor de rest ben ik er nog niet tevreden over.
De antibiotica mogen we laten vervallen. Want deze werkt niet, ze had gistermiddag toch nog verhoging en met de antibiotica moet dat niet mogen. Daar ben ik blij om, want ze wil deze niet meer innemen en ze zorgt er voor dat ze de helft via de mondhoeken weg laat lopen.
Dokter Vonk besluit dat we naar het ziekenhuis moeten om bloed te laten prikken, meteen! Zodat we vanmiddag nog de uitslag binnen hebben. Mocht er vanavond nog wat zijn wat we niet vertrouwen dan kunnen we naar huisartsenpost bellen waar hij vanavond dienst heeft. Gelukkig word het allemaal wel serieus genomen. Dat geeft me toch al heel wat rust. Eerst even Zefanja van school gehaald en dan door naar het ziekenhuis.
Het bloedprikken ging echt super. Ze gaf geen kick. Geen verzet, geen huiltje. Wat een kanjer. Ze kijkt er naar en ze vind het wel prima. Helaas wil het niet echt vlot doorlopen en duurt het even voordat ze klaar is. Zefanja vind het maar niets, maar ja dat was bekend. Maar toch, hij merkt dat Estrélla niet huilt dus besluit hij om toch maar eens te komen kijken naar de naald in haar armpje. Hij blijft het eng vinden maar dat mag. Omdat ze allebei zo dapper zijn geweest krijgen ze allebei een mooie kleurplaat.
Vanmiddag word ik gebeld door de assistente van de huisarts. De uitslag was al binnen en ze heeft het al besproken met dokter Vonk. Oke ik slik even; is dat goed of is dat slecht nieuws.
Gelukkig blijkt het goed, alleen de onstekkingen op langer termijn is verhoogd. (48). Het is blijkbaar een terug kerend iets. Ik kan me echter niet herinneren dat ze eerder zo ziek is geweest of uberhaupt ziek.
Maar morgen hebben we weer een afspraak bij dokter Vonk. Ik denk dat ze dan toch wel 'goedgekeurd' word en dat ze goed moet uitzieken.
In ieder geval mag zij niet voor de vaccinatie van de nieuwe influenza. Daar is haar weerstand nog niet klaar voor.
Zo zie je maar dat gezond niet altijd vanzelf sprekend is. Ik zal blij zijn als mijn dwarse, ondernemende peuter weer terug is.
Morgen voor haar geen sinterklaasviering, dat lijkt me toch nog even te veel van het goede. Volgend jaar beter.
Dokter Vonk was het met me eens, maar we ontdekten tevens dat ze er weer nieuwe aften bij heeft gekregen. Daar zit dus nog geen verandering in. Sinds gisteravond geven we haar ook weer gewoon flesvoeding om haar toch wat voeding binnen te laten krijgen. Ze heeft wel een klein beetje yoghurt gegeten. Dat is al een heel stap.
Maar voor de rest ben ik er nog niet tevreden over.
De antibiotica mogen we laten vervallen. Want deze werkt niet, ze had gistermiddag toch nog verhoging en met de antibiotica moet dat niet mogen. Daar ben ik blij om, want ze wil deze niet meer innemen en ze zorgt er voor dat ze de helft via de mondhoeken weg laat lopen.
Dokter Vonk besluit dat we naar het ziekenhuis moeten om bloed te laten prikken, meteen! Zodat we vanmiddag nog de uitslag binnen hebben. Mocht er vanavond nog wat zijn wat we niet vertrouwen dan kunnen we naar huisartsenpost bellen waar hij vanavond dienst heeft. Gelukkig word het allemaal wel serieus genomen. Dat geeft me toch al heel wat rust. Eerst even Zefanja van school gehaald en dan door naar het ziekenhuis.
Het bloedprikken ging echt super. Ze gaf geen kick. Geen verzet, geen huiltje. Wat een kanjer. Ze kijkt er naar en ze vind het wel prima. Helaas wil het niet echt vlot doorlopen en duurt het even voordat ze klaar is. Zefanja vind het maar niets, maar ja dat was bekend. Maar toch, hij merkt dat Estrélla niet huilt dus besluit hij om toch maar eens te komen kijken naar de naald in haar armpje. Hij blijft het eng vinden maar dat mag. Omdat ze allebei zo dapper zijn geweest krijgen ze allebei een mooie kleurplaat.
Vanmiddag word ik gebeld door de assistente van de huisarts. De uitslag was al binnen en ze heeft het al besproken met dokter Vonk. Oke ik slik even; is dat goed of is dat slecht nieuws.
Gelukkig blijkt het goed, alleen de onstekkingen op langer termijn is verhoogd. (48). Het is blijkbaar een terug kerend iets. Ik kan me echter niet herinneren dat ze eerder zo ziek is geweest of uberhaupt ziek.
Maar morgen hebben we weer een afspraak bij dokter Vonk. Ik denk dat ze dan toch wel 'goedgekeurd' word en dat ze goed moet uitzieken.
In ieder geval mag zij niet voor de vaccinatie van de nieuwe influenza. Daar is haar weerstand nog niet klaar voor.
Zo zie je maar dat gezond niet altijd vanzelf sprekend is. Ik zal blij zijn als mijn dwarse, ondernemende peuter weer terug is.
Morgen voor haar geen sinterklaasviering, dat lijkt me toch nog even te veel van het goede. Volgend jaar beter.
Nog niet beter
Inmiddels is het weekend weer voorbij en nog is Estrélla niet beter. De koorts is pas sinds vandaag weg. Maar het huilen en de pijn zijn nog steeds aanwezig. Drinken wil ze amper. Met alle beetjes ben ik al blij. Eten wil ze niet. Nou ja ze wil niet, ze wil heel graag maar het doet haar zo zeer en ik vind het vreselijk om haar zo te zien.
Iedere nacht ligt ze te huilen en te jammeren, waardoor er geen nachtrust aanwezig is.
Adriaan en ik zijn inmiddels doodop en we weten niet meer wat te doen.
Gister toch weer de huisartsenpost gebeld omdat ze die dag helemaal niet zo veel gedronken heeft en de pijn zo erg lijkt te worden. Ze heeft tevens weer koorst van 39.3 graden.
Zodat mijn moeder gevoel er onzeker van word. De arts adviseerd ons toch maar weer om langs te komen, 19.15 uur. Tja dat is goed zucht ik. Daar gaan we weer.
Daar aangekomen zit de hele wachtkamer vol. ruim 1.5 uur verder zijn we pas aan de beurt.
Er word geconstateerd dat ze niet uitgedroogd is en dat het de nacht wel door kan zo. Gelukkig want ik was al bang dat we moesten blijven.
Vanmorgen gaat de telefoon, de assistente van de huisarts. Hoe het gaat met Estrélla, weer doe ik mijn verhaal en ik moet van haar toch langs komen. Daar gaan we weer denk ik. Ik merk dat ik moe ben en het vertrouwen weg is.
Gelukkig heb ik dokter Vonk zelf. Hij wilde haar zelf zien omdat ze een van de langdurige zieke kindjes is.
Hij kijkt haar helemaal na, alle vlekjes worden bekeken of ze wegdrukbaar zijn. Haar longen worden beluisterd, haar oortjes bekeken en als laaste haar zere mondje. Gelukkig zit er vooruitgang in, maar ze is er nog niet.
Estrélla ondergaat het al als een ervaren patiënt.
Als beloning krijgt ze van dokter Vonk een klein cadeautje die ze argwanend aanpakt.
Ze heeft een mengeling van meerder kinderziektes door elkaar, daar is waar het op lijkt.
Als ze morgen nog niet wat opgeknapt is en niet wat fitter is, moeten we toch weer terug komen om 11.40 uur. En als het wel wat beter gaat die dag daarop.
Hij had liever gehad dat er al bloedgerpikt was. Tja hier nog een. Maar goed ik ben geen arts. Alleen maar een overbezorgde moeder, toch?
We mogen daar samen nog over beslissen of we dat alsnog willen en als ze deze week niet echt opknapt gebeurd het alsnog.
Ik ben toch wat meer gerustgesteld vooral omdat ze door een lieve arts in de gaten word gehouden.
Een arts die haar serieus neemt ook al is ze nog maar 2. Hij praat tegen haar en legt haar alles uit.
Voor vandaag heeft ze nog maar 2 flesjes op, misschien inmiddels 3. Ze ligt nog lekker te slapen en mama is ook maar naar bed geweest.
Wie weet is ze straks iets meer opgeknapt. We gaan er voor duimen.
Iedere nacht ligt ze te huilen en te jammeren, waardoor er geen nachtrust aanwezig is.
Adriaan en ik zijn inmiddels doodop en we weten niet meer wat te doen.
Gister toch weer de huisartsenpost gebeld omdat ze die dag helemaal niet zo veel gedronken heeft en de pijn zo erg lijkt te worden. Ze heeft tevens weer koorst van 39.3 graden.
Zodat mijn moeder gevoel er onzeker van word. De arts adviseerd ons toch maar weer om langs te komen, 19.15 uur. Tja dat is goed zucht ik. Daar gaan we weer.
Daar aangekomen zit de hele wachtkamer vol. ruim 1.5 uur verder zijn we pas aan de beurt.
Er word geconstateerd dat ze niet uitgedroogd is en dat het de nacht wel door kan zo. Gelukkig want ik was al bang dat we moesten blijven.
Vanmorgen gaat de telefoon, de assistente van de huisarts. Hoe het gaat met Estrélla, weer doe ik mijn verhaal en ik moet van haar toch langs komen. Daar gaan we weer denk ik. Ik merk dat ik moe ben en het vertrouwen weg is.
Gelukkig heb ik dokter Vonk zelf. Hij wilde haar zelf zien omdat ze een van de langdurige zieke kindjes is.
Hij kijkt haar helemaal na, alle vlekjes worden bekeken of ze wegdrukbaar zijn. Haar longen worden beluisterd, haar oortjes bekeken en als laaste haar zere mondje. Gelukkig zit er vooruitgang in, maar ze is er nog niet.
Estrélla ondergaat het al als een ervaren patiënt.
Als beloning krijgt ze van dokter Vonk een klein cadeautje die ze argwanend aanpakt.
Ze heeft een mengeling van meerder kinderziektes door elkaar, daar is waar het op lijkt.
Als ze morgen nog niet wat opgeknapt is en niet wat fitter is, moeten we toch weer terug komen om 11.40 uur. En als het wel wat beter gaat die dag daarop.
Hij had liever gehad dat er al bloedgerpikt was. Tja hier nog een. Maar goed ik ben geen arts. Alleen maar een overbezorgde moeder, toch?
We mogen daar samen nog over beslissen of we dat alsnog willen en als ze deze week niet echt opknapt gebeurd het alsnog.
Ik ben toch wat meer gerustgesteld vooral omdat ze door een lieve arts in de gaten word gehouden.
Een arts die haar serieus neemt ook al is ze nog maar 2. Hij praat tegen haar en legt haar alles uit.
Voor vandaag heeft ze nog maar 2 flesjes op, misschien inmiddels 3. Ze ligt nog lekker te slapen en mama is ook maar naar bed geweest.
Wie weet is ze straks iets meer opgeknapt. We gaan er voor duimen.
donderdag 19 november 2009
Update ziek;
Vannacht heeft ze lekker geslapen. Af en toe wat huilen in haar slaap maar ja wat wil je als je zo moe bent van het niet kunnen slapen door de pijn.
Vanmorgen haar temperatuur gemeten en deze was gelukkig 38.4 graden. Jeeeehhhhhh. Dat is al een heel verschil met de andere dagen.
Ze wil nu met haar broers spelen maar ja andersom willen de knullen dat even niet. Gelukkig gaat ze daar nu tegen in. Ook niet alles, maar ze is in ieder geval weer wat bij en laat om een andere reden van zich horen.
Maar helaas is het bij mij vannacht goed in mijn rug geschoten. Hoe en wat geen idee. Maar ik kan amper zitten, staan of liggen. Dus tja het gaat best goed zo hier in huis.
En papa? Tja die zit lekker rustig op zijn werk.... zucht.
Vanmorgen haar temperatuur gemeten en deze was gelukkig 38.4 graden. Jeeeehhhhhh. Dat is al een heel verschil met de andere dagen.
Ze wil nu met haar broers spelen maar ja andersom willen de knullen dat even niet. Gelukkig gaat ze daar nu tegen in. Ook niet alles, maar ze is in ieder geval weer wat bij en laat om een andere reden van zich horen.
Maar helaas is het bij mij vannacht goed in mijn rug geschoten. Hoe en wat geen idee. Maar ik kan amper zitten, staan of liggen. Dus tja het gaat best goed zo hier in huis.
En papa? Tja die zit lekker rustig op zijn werk.... zucht.
Ziek
gisteren, 21:38 - 2 x bekeken-door wie?
Vanmorgen moesten we bij de Huisarts langs komen nadat we gisteravond de huisartsenpost hadden gebeld vanwege Estrélla.
Helaas trof ik weer mijn grote vriendin. Niet dus, ze gaf me dan ook meteen de indruk van een overbezorgde moeder die langs komt met haar kind. Tja dat zal vast wel maar ik zie toch echt aan mijn meissie dat ze echt ziek is en dan heb het ik dus niet over een mexicaanse griep die diagnose kan ik zelf ook wel stellen.
Estrélla wilde ook tevens niets van haar hebben, uitkleden was een drama, mondje kijken, dacht het niet.....
Met een soort pencilline kuur naar huis worden we naar huis gestuurd, want antibiotica wil ze niet geven. Het ruikt zoet, ziet er zoet uit maar jemig wat smaakt dat spul smerig en zo is ook Estrélla haar ervaring. Ze spuugd het letterlijk in mijn gezicht. Dus vanavond toch maar weer de Huisartsenpost gebeld.
Een aardig mevrouw stond ons ter woord en ze begreep meteen dat deze mama er helemaal door heen zat. Ze gaf me even bedenk tijd, of ik wel langs wilde komen, want eigenlijk had ik het daar wel mee gehad. Ik had inmiddels het idee dat arsten toch niets doen met een ziek kind.
Waarom dan de huisartsenpost bellen, nou dat zit zo:
Estrélla had eind van de dag middag nog steeds 40 graden koorts. De pencilline (Broxil) kreeg ik er met geen mogelijkheid in. Haar mondje doet zo ontzettend zeer. Ons klein meisje is harstikke ziek. Ze ligt het liefst op de bank onder haar dekentje, iets anders wil ze niet en met haar WAF onder haar kleine armpje. Ze doet niets anders dan huilen, huilen en huilen. Zo zielig en ik zit er aardig doorheen. Deze 'doorgewinterde' mama weet echt niet meer wat ze moet doen.
Dus vandaar toch maar gebeld. Of eigenlijk heeft Adriaan gebeld.
Om 19:00 uur kunnen we al komen.
De jongens waren samen met oma bij ome sacha en tante maaike blijven eten, dus daar was al wat voor geregeld.
Om 19:15 uur eindelijk aan de beurt en er zitten inmiddels nog meer zieke kindjes in de wachtruimte. We treffen een vriendelijk arts. Die ook echt de tijd nam om naar ons te luisteren. En vatte het goed samen wat ik vertelde.
Toen het onderzoek, hij nam tenminste wel haar koorst op, iets wat de huisarts niet had gedaan en met de oorthermometer was het al 40.2. De arts verteldde dat we er dan nog wat bij moeten tellen en zo kwamen we op 40.7 graden koorst.
Toch wel iets te veel van het goede, zo vond ook deze arts. Dit kon toch echt niet. Na bijna een week ziek hoort het toch echt wel af te nemen en niet zoals het nu was dat ze alleen maar zieker werd/word. Ze heeft zelfs uitwendig op haar kin aften zitten.
Dus nu een antibioticakuur mee gekregen die een stuk beter smaakt dan de vorige. Tevens spul waarmee we de aften aan moeten tippen zodat de pijn verdoofd word.
Op na de apotheek en lekker naar huis. Estrélla is uitgeteld in slaap gevallen terwijl ze bij oma op schoot zit. Gelukkig heeft ze haar eerste 5 ml antibiotica op. Was wel even mopperen maar het zit er in.
De mevrouw van de huisartsenpost beld inmiddels ook of we nu wel naar behoren waren geholpen. Kijk dat noem ik nog eens liefde voor het vak en met de mensen meeleven. Een dikke pluim voor deze mevrouw.
Nu duimen op een goede nachtsrust en dat de koorst morgen eindelijk gaat zakken.
Lief kindje slaap zacht en tot morgen.
Mama houdt van jou,
Vanmorgen moesten we bij de Huisarts langs komen nadat we gisteravond de huisartsenpost hadden gebeld vanwege Estrélla.
Helaas trof ik weer mijn grote vriendin. Niet dus, ze gaf me dan ook meteen de indruk van een overbezorgde moeder die langs komt met haar kind. Tja dat zal vast wel maar ik zie toch echt aan mijn meissie dat ze echt ziek is en dan heb het ik dus niet over een mexicaanse griep die diagnose kan ik zelf ook wel stellen.
Estrélla wilde ook tevens niets van haar hebben, uitkleden was een drama, mondje kijken, dacht het niet.....
Met een soort pencilline kuur naar huis worden we naar huis gestuurd, want antibiotica wil ze niet geven. Het ruikt zoet, ziet er zoet uit maar jemig wat smaakt dat spul smerig en zo is ook Estrélla haar ervaring. Ze spuugd het letterlijk in mijn gezicht. Dus vanavond toch maar weer de Huisartsenpost gebeld.
Een aardig mevrouw stond ons ter woord en ze begreep meteen dat deze mama er helemaal door heen zat. Ze gaf me even bedenk tijd, of ik wel langs wilde komen, want eigenlijk had ik het daar wel mee gehad. Ik had inmiddels het idee dat arsten toch niets doen met een ziek kind.
Waarom dan de huisartsenpost bellen, nou dat zit zo:
Estrélla had eind van de dag middag nog steeds 40 graden koorts. De pencilline (Broxil) kreeg ik er met geen mogelijkheid in. Haar mondje doet zo ontzettend zeer. Ons klein meisje is harstikke ziek. Ze ligt het liefst op de bank onder haar dekentje, iets anders wil ze niet en met haar WAF onder haar kleine armpje. Ze doet niets anders dan huilen, huilen en huilen. Zo zielig en ik zit er aardig doorheen. Deze 'doorgewinterde' mama weet echt niet meer wat ze moet doen.
Dus vandaar toch maar gebeld. Of eigenlijk heeft Adriaan gebeld.
Om 19:00 uur kunnen we al komen.
De jongens waren samen met oma bij ome sacha en tante maaike blijven eten, dus daar was al wat voor geregeld.
Om 19:15 uur eindelijk aan de beurt en er zitten inmiddels nog meer zieke kindjes in de wachtruimte. We treffen een vriendelijk arts. Die ook echt de tijd nam om naar ons te luisteren. En vatte het goed samen wat ik vertelde.
Toen het onderzoek, hij nam tenminste wel haar koorst op, iets wat de huisarts niet had gedaan en met de oorthermometer was het al 40.2. De arts verteldde dat we er dan nog wat bij moeten tellen en zo kwamen we op 40.7 graden koorst.
Toch wel iets te veel van het goede, zo vond ook deze arts. Dit kon toch echt niet. Na bijna een week ziek hoort het toch echt wel af te nemen en niet zoals het nu was dat ze alleen maar zieker werd/word. Ze heeft zelfs uitwendig op haar kin aften zitten.
Dus nu een antibioticakuur mee gekregen die een stuk beter smaakt dan de vorige. Tevens spul waarmee we de aften aan moeten tippen zodat de pijn verdoofd word.
Op na de apotheek en lekker naar huis. Estrélla is uitgeteld in slaap gevallen terwijl ze bij oma op schoot zit. Gelukkig heeft ze haar eerste 5 ml antibiotica op. Was wel even mopperen maar het zit er in.
De mevrouw van de huisartsenpost beld inmiddels ook of we nu wel naar behoren waren geholpen. Kijk dat noem ik nog eens liefde voor het vak en met de mensen meeleven. Een dikke pluim voor deze mevrouw.
Nu duimen op een goede nachtsrust en dat de koorst morgen eindelijk gaat zakken.
Lief kindje slaap zacht en tot morgen.
Mama houdt van jou,
zaterdag 24 oktober 2009
mijn nieuwe liefde.......
gisteren samen met ome s(j)as op stap geweest.
samen hand in hand, aan 2 woorden hadden we al genoeg, (j)as, hand.....
samen in het gras......
en wat we daar dan doen?
nou ja de liefde van de man gaat door de maag, maar ik weet het nog niet zo zeker hoor.....
samen, tja samen kan je leuke, vieze dingen doen.
samen hand in hand, aan 2 woorden hadden we al genoeg, (j)as, hand.....
samen in het gras......
en wat we daar dan doen?
nou ja de liefde van de man gaat door de maag, maar ik weet het nog niet zo zeker hoor.....
samen, tja samen kan je leuke, vieze dingen doen.
dinsdag 9 juni 2009
engeltje
jaja er zijn wel eens van die dagen, dan ben ik het schattige lieve rustige mee werkende engel.
heel soms hoor.......
ben ik niet schattig zo????
heel soms hoor.......
ben ik niet schattig zo????
dinsdag 14 april 2009
Soms zit je wel eens te denken, over van alles en nog wat. serieuse zaken maar ook luchtige zaken. Gewoon je weet wel..... en dan vraag je je wel eens af.......
Gelukkig is daar die lieve oom, die je het wel even in begrijpend kindertaal uitlegt,
oooo ja zit het zo, denk je dan.....
Totdat het te ernstig word en dan draai je je maar even weg, je wilt het niet horen.
en dan ineens bedenk je je, hij kan er ook niets aan doen die gekke ome sas.........
Gelukkig is daar die lieve oom, die je het wel even in begrijpend kindertaal uitlegt,
oooo ja zit het zo, denk je dan.....
Totdat het te ernstig word en dan draai je je maar even weg, je wilt het niet horen.
en dan ineens bedenk je je, hij kan er ook niets aan doen die gekke ome sas.........
weer ff een update
Bij papa op zijn nek, zo kan ik alles goed zien en niet weglopen.
Net zoals mijn grote broers, zie je wel dat ik dat ook kan;
heeee geitje, kiekiek!!
vroem, vroem...
Kleine dame in de dop.
Ja eindelijk eens samen met mama op de foto!!
Net zoals mijn grote broers, zie je wel dat ik dat ook kan;
heeee geitje, kiekiek!!
vroem, vroem...
Kleine dame in de dop.
Ja eindelijk eens samen met mama op de foto!!
woensdag 18 maart 2009
zaterdag 31 januari 2009
Stap, stap, stapperde stap.
JAAAAAAAAAAAAAAAA eindelijk durf ik het.
Ik kan nu los lopen. Gister 30 jan. 2009 was het dan zover. Ik kon het wel een klein beetje maar ik durfde nog niet echt.
MAar nu heb ik het door en heb ik er enomre plezier in.
Dus mama krijgt het nog drukkker en ik kan nu lekker met mijn broers op stap. NAar buiten zonder mijn loopkar (waar ik in kan zitten).
Opa heeft me dus toch nog goed leren lopen met de mooie giraffe loopkar, dank je wel lieve opa!
Ik kan nu los lopen. Gister 30 jan. 2009 was het dan zover. Ik kon het wel een klein beetje maar ik durfde nog niet echt.
MAar nu heb ik het door en heb ik er enomre plezier in.
Dus mama krijgt het nog drukkker en ik kan nu lekker met mijn broers op stap. NAar buiten zonder mijn loopkar (waar ik in kan zitten).
Opa heeft me dus toch nog goed leren lopen met de mooie giraffe loopkar, dank je wel lieve opa!
zondag 18 januari 2009
ziek
Al vanaf vrijdag (16 jan. 2009) ben ik ziek.
Hoge koorts (40.3) en het snot loopt mijn neusje uit.
Ik wil alleen maar bij mama of papa zitten.
Waarschijnlijk komt het door de prikjes die ik op 8 januari heb gehad. Met veel moeite heeft mama mijn een zetpil kunnen geven waardoor de koorst inmiddels aan het zakken is.
Ik wil alleen slecht slapen en ben vanmorgen bij papa op schoot in slaap gevallen;
Hoge koorts (40.3) en het snot loopt mijn neusje uit.
Ik wil alleen maar bij mama of papa zitten.
Waarschijnlijk komt het door de prikjes die ik op 8 januari heb gehad. Met veel moeite heeft mama mijn een zetpil kunnen geven waardoor de koorst inmiddels aan het zakken is.
Ik wil alleen slecht slapen en ben vanmorgen bij papa op schoot in slaap gevallen;
donderdag 1 januari 2009
Gelukkig nieuwjaar!!!!
Het nieuwe jaar is begonnen. Alleen heb ik 2008 niet al te super afgesloten.
Veel gehuild 's avonds, last van het vuurwerk en kieze/tandjes die doorkomen. Tante maaike heeft me uiteindelijk mijn zetpil gegeven, want ik wil zo'n ding absoluut niet en mama ligt dan altijd met me te worstelen. Oke ik win het niet altijd, maar vandaag tante maaike, toch jammer dat ze verpleegkundige is, want ja ik had geen schijn van kans. hihi
Om 22.30 uur ben ik eindelijk in slaap gevallen en heb het vuurwerk dus niet mee gekregen, mama had besloten om me niet wakker te maken omdat ik net lekker lag te slapen.
Maar ik wil toch iedereen een fijn nieuw jaar wensen met veel liefde, respect en geduld.
Veel gehuild 's avonds, last van het vuurwerk en kieze/tandjes die doorkomen. Tante maaike heeft me uiteindelijk mijn zetpil gegeven, want ik wil zo'n ding absoluut niet en mama ligt dan altijd met me te worstelen. Oke ik win het niet altijd, maar vandaag tante maaike, toch jammer dat ze verpleegkundige is, want ja ik had geen schijn van kans. hihi
Om 22.30 uur ben ik eindelijk in slaap gevallen en heb het vuurwerk dus niet mee gekregen, mama had besloten om me niet wakker te maken omdat ik net lekker lag te slapen.
Maar ik wil toch iedereen een fijn nieuw jaar wensen met veel liefde, respect en geduld.
Abonneren op:
Posts (Atom)